Nieuw classicisme

Nieuw classicisme (Engels: New Classical architecture of New Classicism) is een moderne stroming in de architectuurwereld die de praktijk van de klassieke Oud-Griekse en Romeinse architectuur voortzet. Het wordt vaak beschouwd als de moderne voortzetting van neoclassicistische architectuur,^[1][2][3] hoewel in de bredere definitie andere stijlen ook worden aangehaald, zoals gotiek, barok, renaissance of zelfs niet-westerse stijlen.^[4]

Het ontwerpen en de constructie van gebouwen in telkens weer veranderende klassieke stijlen is steeds aanwezig geweest in de twintigste- en eenentwintigste eeuw, zelfs toen modernistische en andere niet-klassieke theorieën en ideeën braken met de klassieke taal en gedachte van de architectuur. De nieuw-klassieke architectuur is ook verbonden met een golf van nieuwe traditionele architectuur, die is ontwikkeld volgens lokale bouwtradities en materialen.^[5]

1. ↑ (en) Machalinski, Anne, Classical Contemporary Meets the Future. www.mansionglobal.com. Geraadpleegd op 12 januari 2021.
2. ↑ Curl, James Stevens, 1937- (2006). A dictionary of architecture and landscape architecture, 2nd. Oxford University Press, Oxford [England]. ISBN 978-0-19-280630-7.
3. ↑ (en) Curl, James Stevens (2015). The Oxford Dictionary of Architecture. Oxford University Press, "New Classicism", 520–522. ISBN 978-0-19-967498-5.
4. ↑ (en) 6 Classical Buildings That Are Younger Than You Think. ArchDaily (19 april 2015). Geraadpleegd op 18 februari 2021.
5. ↑ (en) Quigley, Kathleen, Inside Architecture's New Classicism Boom. Architectural Digest. Geraadpleegd op 16 februari 2019.